เมื่อทำการตีพัตต์เคยมีบางครั้งที่คุณไม่สามารถจับความรู้สึกที่มีต่อระยะห่างได้อย่างที่คาดไว้ หรือลูกกอล์ฟไปไม่ถึงอย่างที่คิดไว้ทั้งๆที่คุณลองซ้อมสวิงไปแล้วบ้างหรือไม่ ดังนั้นในคอลัมน์นี้ เราจะมาบอกถึงพ้อยท์สำคัญในการจับระยะห่างไปจนถึงหลุมให้ได้อย่างแม่นยำและพอยท์สำคัญต่างๆในขณะที่ทำการซ้อมสวิง

【สารบัญ】
1.「กับดักการมองเห็น」ที่ทำให้ระยะห่างเกิดภาพลวงตาคืออะไร (ความลาดเอียงและความรู้สึกที่มีต่อระยะห่าง)
2.เคล็ดลับของการซ้อมสวิงให้ได้การทัช (touch) ที่ละเอียด (สถานที่ซ้อมสวิง)
3.สรุปในครั้งนี้

「กับดักการมองเห็น」ที่ทำให้ระยะห่างเกิดภาพลวงตาคืออะไร (ความลาดเอียงและความรู้สึกที่มีต่อระยะห่าง)

นักกอล์ฟมือสมัครเล่นมักมีแนวโน้มที่จะตีเลยได้ง่ายเมื่อพัตต์ลงเนิน และตีสั้นเกินไปเมื่อพัตต์ขึ้นเนิน ทั้งสองกรณีนี้อาจกล่าวได้ว่าเป็นความผิดพลาดในแง่ของความรู้สึกที่มีต่อระยะห่างเนื่องจากประเมินความลาดเอียงต่ำเกินไป
เมื่อนักกอล์ฟมองหลุมจากกรีน (green) ที่มีความราบ จากบนเนิน หรือจากด้านล่างของเนิน ไม่ว่าในกรณีใดระยะห่างระหว่างนักกอล์ฟและหลุมก็จะเหมือนกัน แต่ที่จริงแล้วกำลังมีภาพลวงตาเกิดขึ้น จากด้านบนของเนินระยะทางจากตาไปจนถึงหลุมจะยาวกว่าระยะทางจากลูกกอล์ฟไปจนถึงหลุม แต่จากด้านล่างของเนินระยะทางจากตาไปจนถึงหลุมจะสั้นลง ดังนั้น เมื่อพัตต์ลงเนินระยะทางมักดูยาวเกินจริงจึงทำให้ตีเลย และพัตต์ขึ้นเนินมักดูเหมือนใกล้จึงทำให้เกิดการตีสั้นได้ง่าย
เพื่อหลีกเลี่ยงภาพลวงตาเช่นนี้ให้คุณทำการคำนวณระยะทางคร่าวๆด้วยการนับจำนวนก้าวที่เดินไปจนถึงหลุม นอกจากนี้คุณยังสามารถใช้สูตรความแตกต่างของความสูงต่ำมาพิจารณาความรู้สึกของระยะห่างเพิ่มเติมได้อีกด้วย

เคล็ดลับของการซ้อมสวิงให้ได้การทัช (touch) ที่ละเอียด (สถานที่ซ้อมสวิง)

ถ้าดูทัวร์นาเมนต์ของโปรมืออาชีพจะเห็นได้ว่ามีเทรนต์อย่างหนึ่งที่พวกเขาทำเมื่อซ้อมสวิงบนกรีนด้วยพัตเตอร์ (putter) การซ้อมสวิงด้วยพัตเตอร์เป็นสิ่งที่ทำเพื่อเช็คการทัช ในบรรดาโปรกอล์ฟมีนักกอล์ฟหลายคนที่ซ้อมสวิงด้านหลังลูกในไลน์ตีขึ้นเนินและและอยู่ให้ใกล้หลุมมากกว่าลูกกอล์ฟในไลน์ตีลงเนิน (ในตำแหน่งที่ไม่เหยียบไลน์) นี่เป็นวิธีหนึ่งที่ทำเพื่อให้ได้การทัช ยกตัวอย่างเช่น เมื่อพัตต์ขึ้นเนินระยะ 6 เมตร สมมติว่าคุณตัดสินใจแล้วว่าต้องทัชระยะ 6 เมตรหากกรีนมีความราบ ในช่วงเวลาเช่นนั้น โปรกอล์ฟจะยืนอยู่หลังหลุม 1 เมตร ซึ่งจริงๆแล้วห่างจากหลุม 6 เมตร และทำการซ้อมสวิงพร้อมทั้งเช็คระยะห่างด้วยสายตา ตรงกันข้ามหากตีลงเนิน 5 เมตรแต่คุณเห็นว่าควรทัชระยะ 4 เมตร เมื่อเข้าใกล้หลุม 1 เมตร จริงๆแล้วคุณกำลังพยายามทัชด้วยการซ้อมสวิงในขณะที่กำลังมองในระยะ 4 เมตร
การปรับความรู้สึกที่มีต่อระยะห่างนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย แต่หากคุณนำการเพิ่มลดระยะห่างตามความลาดเอียงมาพิจารณาเพิ่มเติมและสมมติว่ากรีนนั้นมีความราบได้ คุณก็จะสามารถใช้ความรู้สึกที่มีต่อระยะห่างของตนเองที่ได้ฝึกฝนมาให้เป็นประโยชน์ และอาจกล่าวได้ว่านี่เป็นความรู้อย่างหนึ่งที่จะทำให้การเล่นกอล์ฟง่ายขึ้น

สรุปในครั้งนี้

ตามที่ได้นำเสนอไปแล้วในครั้งนี้ การจับระยะห่างบนกรีนนั้นสิ่งสำคัญคือการพิจารณาภาพลวงตา นอกจากนี้เมื่อทำการซ้อมสวิง หากคุณพิจารณาความรู้สึกที่มีต่อระยะห่างของแรงที่มีความจำเป็นจริงๆไปพร้อมๆกัน คุณก็จะสามารถสวิงด้วยการเพิ่มลดแรงที่มีความเหมาะสม ลองยึดพอยท์เหล่านี้เป็นเกณฑ์และนำไปปรับใช้บนกรีนดู

บทความที่เกี่ยวข้อง：【กอล์ฟจะเก่งขึ้นด้วยวิทยาศาสตร์】วิทยาศาสตร์เกี่ยวกับการพัตต์ (putt)~ตีขึ้นไลน์ (line) ให้ได้ตามจินตนาการ3~
 
บทความที่เกี่ยวข้อง：【กอล์ฟจะเก่งขึ้นด้วยวิทยาศาสตร์】วิทยาศาสตร์เกี่ยวกับการพัตต์ (putt)~ตีขึ้นไลน์ (line) ให้ได้ตามจินตนาการ4~